Blog Abieski bez Abieski

Hey!
Bloede Arse *Starsza Mowa tak bardzo*.
Dobra, pewnie jestem tu najmniej spodziewaną, oczekiwaną i lubianą osobą. Nic dziwnego. Przecież swojemu odejściu poświęciłam filmik, oddałam się w całości rozwijaniu kanału na yt, a moje serce skradła saga o Wiedźminie i kompletnie odwróciłam się od świata. Zarówno internetowego, jak i rzeczywistego.
 Do rzeczy. Z tej strony Abieska. Nie, to nie jest jakiś nieśmieszny żart. Na początku rozwieję parę wątpliwości i potwierdzę jeszcze bardziej swoje odejście. Jestem tu tylko w roli "adwokata", a także pomysłodawcy. Przychodzę tu tylko dla redaktorów i czytelników, bo widzę, co się święci.
 Zacznę może od podziękowań dla redaktorów. Chciałabym przesłać szczególne podziękowania Malinie, która mnie nie zawiodła i świetnie sobie radzi z blogiem. Jestem z jej dumna i cieszę się, że blog ma tak świetnego administratora. Uwielbiam Cię, Emila. <3 #nohomo
 Może zacznę swój wykład od przedstawienia mojej roli adwokata. Chodzi o Malinasie. Widzę, co się dzieje. Jak jest bezpodstawnie oskarżana, popędzana, hejtowana i obrażana. Jestem jej przyjaciółką i muszę zainterweniować. Wiele osób twierdzi, że jest za szczera. Wiecie co? To dobrze. Emila ma własne zdanie, własne poglądy i nie wstydzi się tego. Szczerość w XXI to rzadkość i nieczęsto spotyka się osoby, które otwarcie wyrażają swoje zdanie w tak dużym stopniu. Przeklina? Ojej, jak mi przykro. Ja, Kellow i Tyna również. :') Tyle, że ja przez te lata staram się unikać wulgaryzmów we wpisach, mimo iż codziennie używam ich co nie miara, a na samym początku posta umieściłam wyrażenie "kurwa mać" po elficku. I wiecie co? Aep Arse. Skoro Emila jest zbyt szczera, to czemu nie może korzystać z przekleństw? Przecież to do siebie nawet pasuje i pomaga w określeniu charakteru. Wszyscy mają być do siebie podobni? No błagam. Ja zazdroszczę Emilii, że nie boi się używać niestosownych słów w komentarzach i postach. ;_:
 To się ceni, że ludzie przekazują w postach i komentarzach cząstkę siebie. Nawet tę złą, pełną bólu, wulgaryzmów i obelg. Kellow zrobiła, moim zdaniem, ogromny postęp, publikując notkę, w której nie bała się pokazać swojej wściekłości. Jestem z tego faktu zadowolona, mimo iż owy wpis skupiał się na źle odebranych przez czytelników moich i Emilii komentarzach. Ok, nie będę się tu rozwodzić na temat postu Kellow i kto miał więcej racji, bo nie tego dotyczy mój wykład.
 Chcę Wam uświadomić, co Emila zrobiła dla bloga i prosić, abyście inaczej spojrzeli na tę sprawę i zrozumieli, że to jej powinniście, tak naprawdę, najwięcej zasługiwać.
 Gdyby nie Emila, blog zostałby już dawno usunięty, a jednak nadal trzyma się na nogach i funkcjonuje. Parę miesięcy temat myślałam nad zlikwidowaniem strony i porzuceniu jej. Te myśli rozwiała propozycja Maliny i Lui, by to one przejęły dowodzenie i zajmowały się witryną.
 Gdyby nie Emila, nie byłoby nowych redaktorów, a wraz z nimi - nowych serii oraz masy świetnych pomysłów i koncepcji, które uświetniają bloga!
 Gdyby nie Emila, nie byłoby odnowionego szablonu. Fakt, nowy nagłówek jeszcze się nie pojawił, ale Malina sama powiedziała, że doda go, gdy konkurs na redaktora dobiegnie końca. Zaświadczam, że owy dodatek pojawi się, gdy tylko adminka wróci ze Stanów. :')
 Gdyby nie Emila, to co by było? Nic. :')
 Jestem mega zawiedziona postawą czytelników, którzy bez większego zagłębienia się w sprawę, krytykowali bezpodstawnie Emilę i innych redaktorów. I wiecie co? Zrobię wszystko, by pozycja redaktorów została zauważona, a wszyscy byli zadowoleni. W ten oto sposób przechodzimy do kolejnej sprawy.
 Jestem gotowa wrócić. Na pewien czas. Niejednokrotnie już przewijał się motyw bloga Abieski bez Abieski oraz niezadowolonych nowych redaktorów, którzy nie mogliby się nacieszyć uczestnictwem w poszerzaniu granic bloga. Podczas mojego wyjazdu do dziadków wpadłam na pomysł, by adminować bądź redaktorować na blogu do końca wakacji, by potem z dniem 1 września usunąć go. Tak, to będzie pisanie na siłę. Tak, będę mieć urwanie głowy z rozwijaniem kanału, nauką (olimpiady) oraz dodawaniem wpisów. Decyzja należy do Emilii. Dałam jej wybór - usuwa bloga po opublikowaniu tego postu lub robi co chce, przez co rozumiem jej własną decyzje lub poparcie mojego pomysłu.
 Wiem, jestem złym adwokatem i pewnie Wam nie przekonałam. I wiecie co? I tak będę działać, by podobne sytuacje się nie powtórzyły i zamierzam bronić Emilii oraz inny przed falą bezpodstawnego hejtu.
 Co do pomysłu -  wiem, najlepiej byłoby zmienić nazwę bloga i po sprawie. Takie rozwiązanie podsunął Szymon. Punkt dla Ciebie, w końcu napisałeś coś słusznego. Sama jestem zwolenniczką tej decyzji, ale nie jestem w stu procentach przekonana do jej skutków i efektu końcowego. Odebranie nazwy jest jak odebranie historii. Zazwyczaj tym symbolizują się nowe początki, ale tu... wszystko zaczęłoby się od ogromnej liczby wyświetleń. Trochę dziwnie, nie uważacie? W dodatku, czy dzięki temu jednak zniknęłoby drugie dno? Boję się, że nie.
 Aaa, jaki słaby ten post. Wiecie co jest najgorsze? Że znowu nie czuję się sobą podczas pisania. Co innego jest podczas nagrywania na yt. Unikam przekleństw, ale całość prezentuje się zupełnie inaczej. Nie zastanawiam się nad słowami, które zaraz wypowiem, tylko walę prosto z mostu i to jest taki dowód autentyczności. Może i gubię słowa, przekręcam odmiany, ale to jest mega prawdziwe. Tak samo jest z piosenką. Inaczej brzmi nagrana w studiu i inaczej wykonana na żywo. Występują różnice pomiędzy dźwiękiem, który przeszedł przez setki filtrów do poprawy jego jakości i tym, który został nienaruszony i przekazany w tym momencie, a nie opublikowany po paru dniach. 
 Nie potrafię zakończyć tych żałosnych wypocin. ;_: Zabierzcie stąd Abieskę i przyprowadźcie BlueElf lub Karolinę, bo tu umrę, nim wybije 02:00 (jest 01:57, pff).
 I ta świadomość, gdy porzucasz coś, o czym nawet nie marzyłeś i wyrzekasz się tego, by iść za prawdziwymi marzeniami. *filozof mode on?*
 Ech, chyba nie mam już nic więcej do przekazania. Otwieram dyskusje i dobranoc! :*

02:05 - umarłam